Gastblog 5: Mooie liedjes duren niet lang...

Woensdag 28 maart: 

Bezoek aan Peperpot. Neen, niet die van naast het zoutvatje! Peperpot is een voormalige koffieplantage. We maken de overzet met een bootje over de Surinamerivier en maken een wandeling over een natuurpad in een reservaat. Bordjes met namen van bomen en vogels. Vogels die al lang uitgestorven zouden zijn, komen hier nog voor. We hebben ze niet gezien. ’t Was misschien te warm voor de beestjes.

Donderdag 29 maart:

Dag van terugreis. Relax. Uitgebreid ontbijt met Tine. Souvenirtjes-shoppen. Poffertjeslunch. Dikke afscheidsknuffel van/voor Tine. Terug naar huis want Evelien wacht op ons. 

Paramaribo stond niet direct op ons verlanglijstje van vakantiebestemmingen maar we zijn heel erg blij dat we er een klein stukje van hebben geproefd. Alles zindert na. Nog steeds. De taal… de zon en de warmte… de natuur… de sfeer… het avontuurlijke… de bijzondere cultuur,… Honderden redenen waarom Suriname een geweldig land is om op vakantie te gaan. Maar de eerste reden was voor jou Tine. Omdat we willen zien hoe je er leeft gedurende die 3 maanden en 2 weken. Hoe je er alles beleeft. We keerden naar huis met een goed gevoel, een min of meer gerust gevoel ook wel, want we merkten dat je enorm zelfstandig bent, je plan trekt en heel veel discipline hebt. Het is voor jou weer een hele belangrijke ervaring in je leventje, eentje die je weer kan koesteren. We hopen dat je slaagt voor deze mooie masterproef en dat je er naast het vele en harde werk nog een mooie tijd beleeft samen met je bondgenootje Stephanie.

Dikke kus en tot skypes,

Papa en mama

xx

P.S. : Spijtig dat er geen vluchten zijn naar Paramaribo aan Ryanair-prijzen…

Gastblog 4: Fietsen en fantastic food

Maandag 26/3:  

Dagje fietsen! Vanuit Leonsberg worden we met een bootje én onze fietsen overgezet naar Nieuw-Amsterdam. We bezoeken er de vroegere gevangenissen en een openluchtmuseum. We fietsen langs voormalige plantages, -in onze ogen- bouwvallige huisjes, over bauxietwegen, eten bakkabana met pindasaus en genieten van de ontspannen sfeer die er heerst. Tussen haakjes : een fietspad bestaat daar niet! Het verkeer rijdt er op z’n Engels, aan de andere kant van de weg dus en je rijdt als fietser met de stroom auto’s mee, in dezelfde richting.  Niemand die er zich druk om maakt! Idem dito voor voetgangers! ’s Avonds gaan we nog even zwemmen en bestellen ons een welverdiende ‘Caraïbian cocktail’ !

Met de fiets op de boot om de oversteek te maken

Gek doen met de mama

In Mariënburg kan je de oude restanten van de suikermachines nog terugzien...

... net als de oude fabriekshal...

... en de voormalige directeurswoning.

De gids, die er zelf 40 jaar gewerkt heeft,
vertelde ons er alles over

Dinsdag 27/3: 

Werk aan de winkel voor de meisjes ! Reacties van functionarissen en bevindingen moeten uitgeschreven worden, afspraken met planbureaus moeten nagekomen worden, de pret is voor even over.  Maar niet getreurd hoor : ze hebben immers een mooie uitstap voor ons in petto : een begeleide daguitstap het binnenland in, naar Brownsberg.  Een busje met gids in ’t oranje van Oranje Tours brengt ons langs meren, familiedorpen waar de kindjes nog in hun bloot poepeke en op blote voetjes in ’t zand rondlopen, door het regenwoud naar Brownsberg.  Een natuurpark in het oerwoud.  Je kon er douchen onder de waterval.  De exotische bloemen die ze bij ons gebruiken in rijkelijke boeketten groeien er in het wild,  je ziet er felblauwe vlinders zo groot als het dekseltje van een vierkantig tuperwarepotteke, machtige bomen en lianen, boskonijnen die op kleine everzwijntjes lijken, …  En dan die plantjes waarvan de blaadjes dichtgaan als je eraan komt; ’t is alsof ze er een gedichtje voor uitschrijven : sieng sieng tapi lotto, bika joe masra doro osso (wat zoveel wil zeggen als: Sieng Sieng (is de naam van een meisje), doe je rokje dicht, want je man komt dadelijk thuis).  Een stukje paradijs !

De weg naar Brownsberg: vol hobbels en bobbels

Beetje bewolkt, maar in de verte kan je het Brokopondo stuwmeer zien

De weg naar de Leoval was niet altijd even makkelijk: steil naar beneden!

Het doel bereikt: de Leoval

Dank je voor de tip meiskes !

Ooit al eens zoals locals met de handen gegeten ? Wij nu wel ! Roti van Joosje ! Roti is een pannenkoek die je in stukjes scheurt en je maakt er een lepeltje van om er alzo je kousenband (= heel lange sperzieboon), boulanger (= aubergine) en pompoen mee op te scheppen ! Heerlijk ! En dat alles met een pikante dressing erbij ! Mmmm, lekkere vegetarische wereldkeuken!

Nee, mama, zo eet je geen roti...

Zo wel!

Gastblog 3: Over vogeltjes, de markt en een taxitocht

Zondag 25 maart:

Op zondag is er een vogeltjesmarkt op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo-centrum. Hét decor van een mannenhobby: bij zonsopgang komen zangvogelliefhebbers bijeen om de fluitkunsten van hun troeteldieren te demonstreren en ondertussen keuvelen ze wat met mekaar, … gewoon, verder niks … Wij dus vroeg uit de veren en daarheen. Hadden ons aan een massa volk verwacht. 7 uur, de zon was al lang op en slechts 2 mannen met een kooitje stonden op het grote plein! Geen zorgen, geen stress, … een praatje met een local leerde ons al gauw dat de mannen met mondjesmaat zouden toekomen. En inderdaad, zo geschiedde. Ze komen toe met hun proper gewassen wagens, parkeren, zetten een kooitje op het dak of halen een staander uit de koffer en ‘parkeren’ hun vogel in het midden van het plein. Een typisch Surinaams spektakel: een ganse voormiddag staan ze bij mekaar, geweldig om zien hoe die stoere mannen hun kleine vogeltjes liefkozend behandelen in de hoop dat ze mooi gaan fluiten. Nadien keren ze weer huiswaarts, naar moeder de vrouw. Vaak wordt er een kampioenschap georganiseerd en president Bouterse zorgt dan voor eten en drinken voor iedereen en hij reikt dan uiteraard ook de prijs uit aan de vogel die gedurende een kwartier het meest fluit. 

Nadien bezochten we de plaatselijke zondagse versmarkt. Een overdekte hangar waar boertjesvrouwen hun groenten en fruit in kleine hoeveelheden aanbieden. Kleurrijk! Aangenaam om horen en zien! 

In de namiddag maakten we een tochtje met de taxi naar Domburg. Voordeel van zo’n taxirit met behulpzame chauffeur is dat je vaak meer krijgt dan je vraagt. Zo kregen we van onze ‘cabdriver’ de kans om een kijkje te nemen in het regionale vlieghaventje Zorg en hoop waar hij instond voor plaatselijke helikoptervluchten met opdrachten van allerlei aard. Helaas, een vluchtje versieren pakte geen verf ! Suralco was ook even de moeite om halt te houden. Dit is één van de grootste bedrijven in Suriname en zij verwerken aluminium. 

Domburg is Scherpenheuvel op z’n primitiefs. Mensen trekken er op zondagnamiddag naartoe om de kindjes te laten spelen in het park aan de waterkant. Er zijn enkele kraampjes, warungs of eethuisjes en iedereen hangt er maar wat rond, al dan niet met een vogelkooitje in de hand, op z’n zondags, lekker genietend, niksdoend, waar menigeen onder ons alleen maar van dromen kan.

Gastblog 2: het bezoek aan een warme stad

Zaterdag 24 maart : 

Ontbijten in ons Eco Resort Hotel was ‘puur natuur’: een hele grote pergola met zicht op een open-volière :  leguanen, dikke padden en vogeltjes in fel blauw, geel of lichtgroen zaten vlakbij, ongeremd en ongestoord mee met ons te ontbijten. Uren zouden we ze kunnen gadeslaan maar de plicht roept soms, uitgebreide stadswandeling op het programma! En er is heel wat te zien in Paramaribo! Het historische centrum bestaat vrijwel uit volledig in hout opgetrokken woningen, in een schitterende oud-koloniale stijl. Sommige huizen konden wel een likje verf gebruiken. De Waterkant (te vergelijken met de dijk aan ’t zeetje, maar dan één en al natuur, geen buildings en koppenlopen), Fort Zeelandia, het presidentieel paleis, de Palmentuin, het Onafhankelijkheidsplein, de kathedraal (helemaal in hout, de grootste houten kerk van Zuid-Amerika waar we, zoals wel altijd tijdens onze reizen, een huwelijk konden bijwonen),… Het lijkt ook wel of iedereen er in pijs en vree met mekaar samenleeft; er zijn enorm veel bevolkingsgroepen, culturen en godsdiensten en dat merk je in de religieuze gebouwen: een moskee staat er pal naast een synagoge en vlakbij is er dan nog een Lutherse kerk! 

Het ontbijt tussen de vogels

Binnenplein van Fort Zeelandia

De historische gebouwen worden tegenwoordig gebruikt
door onder andere Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname.

Het presidentieel paleis

Zet dat maar eens op een brief...

De zon was ons weer volle bak gunstig gezind, we kregen al kleur! Maar het was toch effe wennen hoor, zo van dik 10 bij ons naar dik 30-32 °C ginder. Het tropische klimaat zorgde wel voor genoeg zuurstof waardoor het gelukkiglijk draaglijk was erin rond te lopen. En de mensen zijn er zooooooo vriendelijk! Ongelooflijk! Oostenrijkers en Canadezen hebben een streepje voor op dat vlak (kunnen we getuigen) maar de Surinamers kapen toch de eerste prijs weg hoor! Ze tonen ook heel veel respect! Behalve als je een foto wil nemen van iemand persoonlijk, je vraagt dan best toelating want de meeste -zeker de oudere- mensen zijn van mening dat je alzo hun ziel wegneemt. 

Het avondeten was weer superheerlijk, lichtjes pikant, lokale keuken en voor een spotprijsje!

Gastblog1: weerzien in Su

Met eventjes vertraging kan ik jullie met veel plezier een nieuw conceptje voorstellen. Een maand geleden zijn mijn ouders op bezoek gekomen en zij hebben hun ervaringen neergeschreven zodat ik die met jullie zou kunnen delen. Elke dag zal ik een stukje van hun belevenissen op de blog posten, zodat jullie kunnen meevolgen hoe het is om vakantie te nemen in Suriname! Enjoy!

Blik met terugwerkende kracht op een heel aangenaam weerzien in een zalig zonnig Paramaribo !

Donderdag 22 maart : 

Spoorwegproblemen in Nederland, gereserveerde vlucht maar geen plaatsen, elektriciteitsproblemen in het vliegtuig voor het opstijgen, … maar we zijn er geraakt ! Aan de andere kant van de wereld, in een land met Nederlandse roots, in een stad met ongelooflijk vriendelijke mensen.  Zuid-Amerika, Suriname, Paramaribo.

Het was even wennen, aan die hartelijkheid van Nederlands-sprekende zwarte mensen met stralend witte tanden (omdat ze zo bruin zijn valt het op – aldus een plaatselijke gids) en het tropische klimaat.  Kletsnat waren we, niet van de kortstondige regenbuien maar van de zwoele warmte.  2 x/dag een douche nemen was geen overbodige luxe !

Het eerste avondmaal.
Natuurlijk bij Sarinah's, één van de favorieten!

Vrijdag 23 maart

En het weerzien was aangenaam ! Zeer aangenaam ! We konden meteen al een knap staaltje presentatiewerk van Tine, Stephanie en Olaf meemaken bij de districtscommissaris in Nieuw-Amsterdam, aan de andere kant van de Surinamerivier.  Het was een interactieve workshop om fier op te zijn ! Boeiend en superleuk om te mogen volgen.   Het harde werken van de voorbije maand had geloond, want enkele dagen vrijaf nadien was hen van harte gegund.  We zijn begeleidster Sigrid dankbaar voor deze wijze beslissing/toestemming.

Door het nachtje doorwerken hadden de dames nood aan een serieuze namiddagdut uiteraard.  Ondertussen verkenden wij een klein stukje van Paramaribo-city.   ’s Avonds, tijdens een heerlijke Hindoestaanse maaltijd kregen we dan al hun verhalen, ervaringen en belevenissen van de voorbije weken te horen.   Uiteraard waren we al redelijk op de hoogte dankzij de skype-gesprekjes maar in levende lijve geeft het toch een extra toets.  Er werden meteen plannen gesmeed om de volgende dagen samen uitstapjes te maken en veel tijd samen door te brengen.  Eddy en ik hadden gepland om er een zeer relaxe week door te brengen met af en toe wel eens een uitstapke, maar zeker niets rush-rush, eerder mee in de sfeer van de plaatselijke bevolking : the easy way ! Niks van aan dus, ze waren met ons wat anders van plan !  En eigenlijk, ja, waarom niet ?! Zo ver reizen om aldaar onder een palmboom te gaan liggen wachten tot er een kokosnoot uitvalt … da’s voor als we op pensioen zijn misschien.

Ons logeeradres voor de week: Eco Resort Inn

De beruchte palmboom.
En maar wachten op die kokosnoot...

Feetjes en Weitjes

Omdat het al zo lang geleden is dat jullie van deze kant nog iets gehoord hebben, maar ook omdat er in tussentijd niet zo extreem veel gebeurd is, zal dit een blogje worden met een hoop weetjes over Suriname en haar inwoners.

• De paspoppen krijgen hier dikkere konten toegemeten. En toch dragen veel meisjes hier kledij die minstens 3 maten te klein is. Logica.

• Olaf speelt vaak chauffeur voor ons tijdens veldbezoeken en op weg naar afspraken. Op een bepaald moment moesten we even op hem wachten. Even later reed er een auto voorbij met jawel... Clouseau-muziek op volume 50. (Inge: het was de cd 'Hoezo?')

• Suriname heeft buiten ons nog een andere connectie met België: alle hekwerk voor de huizen is van Bekaert. Een mens zou zich afvragen waarover ze zich druk maken als je hier de hoeveelheid staaldraad ziet...

• We hebben van Olaf onze eerste kookles gekregen: hoe maak je rijst op Surinaamse wijze. Voor de geïnteresseerden: Neem voor twee personen een kopje rijst. Eerst overvloedig spoelen en goed kneden zodat alle vuil en vliesjes eraf zijn. Dan doe je twee kopjes water in de pot met de rijst en zet hem dan pas op het vuur (volle gaas ;) ). Wanneer het water kookt het vuur heel wat minder zetten en met een deksel op de pot het water laten uitkoken. Wanneer al het water op is, na ongeveer een dik kwartiertje, even omroeren en nog wat laten uitdrogen. En klaar!

• Sommige mensen waarvan we informatie te pakken willen krijgen hebben een gekke manier van uitdrukken. Zo zijn we op zoek naar 'informaties' en wordt er 'aladol' ontwikkeld wanneer iets zonder structuur gepland wordt. Wanneer een dorpje zou verdwijnen door het wegtrekken van activiteiten gebeurt dat 'in een wip en een zucht'.

• Op het Planbureau, waar we de hele tijd werken, is er een kamer met een sleutelbeleid: het archief. Jawel, een sleutel-beleid. Dat is dus een kamer die op slot is en waar één persoon een sleutel van heeft. Wanneer die persoon er niet is, kan je dus ook de kamer niet binnen. En laat nu net in het archief al het kaartmateriaal liggen wat we kunnen gebruiken. Even wachten dus tot de man met de sleutel terug op het werk komt opdagen. (Ik vraag me trouwens af of die man nog andere taken heeft)

Als extraatje geef ik jullie nog een extract uit ons woordenlijstje Sranan dat we al flink aan het oefenen zijn:

• Fa waka? Hoe gaat het?
• Boeng. Goed.

• Samsa? Wat is er?
• Ofa? Wat is er?/Hoe gaat het?
• Sana juru? Hoe laat is het?
• Aboeng. OK.

• No spang geen zorgen
• No play geen grapjes

• Mo gue. Ik vertrek
• woroko werk
• sma mens/meisje
• wagi auto
• biri bier
• bakra wit
• mangri mager
• sribi slapen
• Mo weri. Ik ben moe.
• pop schatje
• grasi gras of glas
• spikri spiegel of spijker
• faya fel
• song zon
• prisiri genieten
• Mi lob shi ju. Ik zie je graag.
• Mi lobi ju. Ik hou van jou.

Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte! De volgende update komt er gauw!

We leven nog/weer!

Na een intensieve werktweeweken zijn we terug in de bewoonde - lees: het sociale - leven terug te vinden. Vorige week vrijdag moesten we namelijk een workshop en een presentatie ineen gebokst hebben, en zoals dat gaat vergt dat wel eens een stevig stukje doorwerken. Het afweren van enig contact met de buitenwereld incluis. Gelukkig heeft al dit harde werk geloond en konden we met een gerust maar moe hart naar de workshop vertrekken en iedereen toelichten waar we aan toe waren. 

De workshop (23/03)

De workshop ging door in het districtscommissariaat van Nieuw-Amsterdam (zie ook één van de vorige posts, dit is te vergelijken met een provinciehuis) en werd van catering en drank voorzien door de mensen aldaar. Van een geslaagde omkadering gesproken!

Allereerst gingen we van start met een kleine voorstelling van wie we waren en wat we nu juist in Suriname kwamen doen. De verschillende actoren en sleutelfiguren die aanwezig waren (een dertigtal, we verschoten ons een ongeluk toen de zaal zich maar bleef vullen) mochten na deze korte inleiding drie positieve en drie negatieve kenmerken oplijsten op blauwe en roze post-its (bij gebrek aan groene en rode...) over het onderzoeksgebied. Op die manier kunnen we te weten komen wat er leeft in het gebied, wat er ontbreekt, wat de sterktes zijn. Een mini-analyse door de betrokken actoren zelf zeg maar.

Een goed toeschouwer merkt de DC op, én de mama en de papa!

Sigrid die de uitleg van de conclusies uit de workshop voor haar rekening neemt

 Nadien lichtten wij onze analyse toe, waarin we min of meer de huidige situatie van het gebied met al haar kaartlagen probeerden te verklaren vanuit de historische ontwikkeling van Meerzorg en de meer recentere dynamieken. Bewijsmateriaal hieronder!

Een gridanalyse, schaamteloos overgenomen van CIAM en de groep van Egypte

Het onderzoek naar de dynamieken die in het gebied heersen

Onze conclusie: Meerzorg werkt!

Tot slot werden de positieve en negatieve kenmerken door de actoren zelf toegelicht. Wij hadden ergens verwacht dat er veel dezelfde elementen terug gingen komen. Hoewel dit vaak het geval was, wou elke deelnemer toch zijn persoonlijke noot meegeven over de dingen die hij/zij opgeschreven had. Fantastisch voor ons onderzoek natuurlijk! Als allerlaatste voegden we zelf ook onze post-its toe en konden we vaststellen dat er toch enige raakvlakken waren. Zo is er een merkbaar gebrek aan goede drinkwatervoorziening in het gebied en is ook het (sociale) voorzieningenniveau ondermaats. Voer voor een visie lijkt mij!

De mama en de papa (22/03-29/03)

Hoogstaand bezoek deze week, de mama en de papa zijn voor een weekje in Suriname. De ideale gelegenheid om bijgeknuffeld te worden, bij te babbelen en de toerist uit te hangen. Wat wij natuurlijk met volle overtuiging deden. Als het goed loopt en de technologie meewil, zal de volgende blog een gastblog worden (jawel, mapa hebben zich opgeofferd - weliswaar onder lichte dwang - om hun belevenissen kort toe te lichten). Moest dit een mission impossible lijken volgt een uitgebreid verslag van mijn kant later, maar laat ons hout vasthouden dat dit niet het geval is!

In ieder geval hier al een kort overzichtje van onze planning van deze week:

Vr: uitblazen/uitslapen

Za: in de namiddag aangesloten voor een stadswandeling (die we, shame on us, zelf nog niet gedaan hadden)

Zo: een bezoekje aan de zondagsmarkt (massa's groenten gecombineerd met dode vis en levende krabben) en een roadtrip naar Domburg, een klein visserdorp ten zuiden van Paramaribo.

Ma: een fietstocht via Leonsberg (windop), dan de boot naar Nieuw-Amsterdam (woelig) en het openluchtmuseum en een fietsvervolgtocht naar Mariënburg (windop). Mariënburg is een belangrijke suikerplantage geweest voor Suriname. De rondleiding wordt er gegeven door een man die zijn hele leven op de plantage gewoond en gewerkt heeft. Voor diegene die van plan zijn om ooit naar Suriname te komen: enorme aanrader!

Di: tocht van mama en papa naar Brownsberg, Tine en Stephanie hadden helaas weer werkendag...

Wo: met de bootjes de oversteek naar Meerzorg en via een busrit naar het natuurpark van Peperpot. 's Avonds waarschijnlijk dolfijnenspotten

De nieuwe blogs zullen hopelijk niet zo lang op zich laten wachten, bij deze sluit ik af met een dikke Surizoen voor iedereen!